Lokale partijleden van de KKE protesteren met een spandoek tegen de aanwezigheid van de NAVO in Griekenland. (Foto: KKE)
Een Stinger raket wordt afgevuurd op Kreta tijdens NAVO-oefening in 2012. (Foto: USarmy/Flickr/cc/by)
Joke van den Boogert
Het akkoord van juni 2018 tussen de Griekse regering en FYROM (voormalige Joegoslavische Republiek van Macedonië, alias Skopje, alias Macedonië) [1] werd op 25 januari jl. door het Griekse parlement (300 zetels) aangenomen met 153 stemmen voor, 146 tegen en één afwezig. Hieraan was een motie van vertrouwen voorafgegaan, waarbij de regering 151 stemmen kreeg. Syriza's schijnmeerderheid is aardig uitgedund, nadat al sinds vorig jaar de partij van de rechtse regeringspartner ANEL ('Onafhankelijke Grieken') begon leeg te lopen en Anel-minister van Defensie, Pános Kamménos, kortgeleden zijn ontslag nam. Naar eigen zeggen, omdat hij tegenstander is van het akkoord.
'Schijnmeerderheid', omdat in Griekenland de partij met het hoogste percentage uitgebrachte stemmen 50 zetels bonus krijgt. Syriza heeft nooit een werkelijke meerderheid gehad dus (de vorige regeringen trouwens ook niet om dezelfde reden), niet in het parlement en niet onder de bevolking. Ook de andere partij, het land Fyrom, sinds het akkoord Noord-Macedonië gedoopt, heeft een toestemming aan de bevolking weten te ontfutselen via een referendum met 70 procent onthouding en een bijna dreigende campagne onder druk van NAVO en EU met alle mogelijke bangmakerij voor als het akkoord niet zou worden aangenomen.
In het 'Macedonische' parlement werd ook een 'ja' gebrouwd voor de grondwetswijziging, noodzakelijk voor de naamsverandering. Zo kwam er een eind aan een hinderpaal en werd de poort geopend voor 'Noord-Macedonië' om toe te treden tot EU en NAVO, want daar gaat het om. Daarom wordt het akkoord van regeringswege beschreven als een verworvenheid van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie en een historische stap vooruit. Het propaganda-apparaat van de Griekse regering draaide op volle toeren om de bevolking te overtuigen van de voordelen van het akkoord.
Zolang de naamkwestie niet was opgelost, leefden Griekenland en zijn buurland met elkaar binnen een kader van bilaterale betrekkingen uit de tijd dat Joegoslavië nog bestond. Dus ontoereikend voor het kapitaal, vooral voor investeringen. Nu kan een internationale groep experts binnen het kader van de EU de belangen van het bedrijfsleven in Griekenland als lidstaat garanderen, heet het.
Elk irredentisme (herschikking van gebieden waarvan bestaansrecht wordt aangevochten, nvdr) zou uitgesloten worden, maar het akkoord heeft tot nu toe massale betogingen van de bevolking teweeggebracht, die over alles demonstreert, behalve over waar het echt om gaat: dat de hele Balkan langzamerhand wordt omgeturnd in een zwaar bewapend NAVO-bolwerk tegen Russische en Chinese invloeden.
In Griekenland vindt een deel van de bevolking dat het buurland aan de noordgrens niet de term 'Macedonië' in zijn benaming mag dragen, want dat is alleen een Grieks voorrecht om historische redenen. Dat Griekenland 51 procent beslaat van het totale geografische gebied, dat Macedonië heet, is bijzaak. Men vindt dat met dit akkoord naam en taal aan de bewoners van het buurland cadeau wordt gedaan. Immers, men mag nu officieel in (Noord-) Macedonië zeggen, dat men (Noord-) Macedonisch spreekt en dat is volgens de tegenstanders onhistorisch, want het gaat om een Zuid-Slavische taal en cultuur, die niets met de Griekse cultuur te maken heeft.
Zelfs termen als 'landverraad' worden gebezigd door de 'oppositiepartijen', die het overigens wel eens zijn met de 'NAVO-isering' van Griekenland en de Balkan. Behalve dan de KKE, de enige echte oppositiepartij.
In het parlementaire debat dat voorafging aan de stemming over het akkoord, wees KKE-leider Dimítris Koutsoúmbas erop, dat de secretaris-generaal van de NAVO de eerste was die de 'Noord-Macedonische' premier Zaev feliciteerde. Over Griekenland vermeldde een rapport van de VS kortgeleden, dat het land "een toegewijde partner is bij het bevorderen van de belangen van de VS..." "De Griekse regering steunt de verdieping van de militaire samenwerking en biedt steeds meer locaties voor de militaire operaties van de VS in de regio." [2]
De tekst gaat zelfs zover toe te geven, dat "ngo's en massamedia zullen worden ingezet om het Griekse volk te overtuigen van de noodzaak van dit beleid." Maar ook Angela Merkel kwam een paar dagen voor het debat even langs om, aldus Dimítris Koutsoúmbas, "u te feliciteren en u persoonlijk te steunen, meneer Tsipras, omdat u een vuile, maar moeilijke missie hebt voltooid." En natuurlijk ook Macron, Juncker, Kurz, die ultra-rechtse kanselier van Oostenrijk, die nota bene een bericht heeft gestuurd over de positieve perspectieven van het Prespes Akkoord! Ook de regering Erdogan heeft het Prespes Akkoord en FYROM's toetreding tot de NAVO begroet. Het is trouwens geen toeval dat de partij van de Albanezen in Fyrom, die voor dat akkoord heeft gestemd, de volledige steun van Ankara heeft.
In het debat werden dolle dingen gehoord, zoals de opmerking van een Syriza-afgevaardigde, dat het Prespes-akkoord een wig drijft in het imperialisme, anti-imperialistisch zou zijn! Andere Syriza'ers haalden zelfs het Nationale Bevrijdings Front (EAM) uit de Tweede Wereld Oorlog aan, opgericht en geleid door de KKE, alsof zij de opvolgers van deze bevrijdingsstrijd zijn, die tegen elke vorm van imperialisme gericht was. Syriza maakt veel misbruik van de geschiedenis door zich in woorden de heldhaftige strijd van toen eigen te maken. Toe-eigening is troef bij deze geschiedvervalsers bij uitstek. Premier Tsipras deinsde er niet voor terug de KKE een 'lesje' moraal te geven door o.a. de Slavisch-Macedonische politieke vluchtelingen-strijders van het Democratische Leger Griekenland (DSE, tijdens Burgeroorlog 1946-1949) en de eerste gefusilleerde verzetsheldin in de mond te nemen, een Slavisch-Macedonische, slachtoffer van het Amerikaanse imperialisme.
In een cynische handomdraai wilde hij daarmee zeggen dat de Syriza-regering met het nieuwe akkoord de verzetsstrijd tegen het imperialisme voortzet,waarmee het huidige beleid gerechtvaardigd zou zijn. Daarop pareerde Koutsoúmbas: "Vandaag wagen jullie het het DSE en de gefusilleerde heldin van de KKE Mirka Gkinova, oftewel Irini Gkini in de mond te nemen, gefusilleerd met moordwapens 'made in USA', dus van de Amerikanen, die jullie hier vandaag in deze zaal aanbidden. Wat een schande! Loopjongens zijn jullie, loopjongens van de Amerikanen en de NAVO, maar dat zijn jullie nu eenmaal, klaar om het vuile werk op te knappen". [...] "Nooit zal de vlag van de EAM, ELAS (Nationale bevrijdingsleger, militaire arm van het EAM) en DSE naast de vlag van NAVO, VS en EU gehesen worden!"
Maar ook Lenin kon de dans niet ontspringen. Premier Tsipras haalde Lenin aan, zich richtend tot de KKE om nog een provocerend standje te geven: "Of ik heb Lenin niet goed gelezen of jullie weten niet wat jullie doen". Daarop wees hij op Lenins bekende verhandelingen over nationale kwesties en het zelfbeschikkingsrecht van volkeren. Koutsoúmbas liet het niet over zijn kant gaan: "Laat Lenin nou maar met rust, meneer Tsipras en andere Syriza'ers, want we hebben veel over Lenin en Marx gehoord deze dagen, zoals jullie plegen te doen met de baarlijke nonsens, die jullie uitkramen hier in het parlementsgebouw. Lenin sprak en schreef over het zelfbeschikkingsrecht t.o.v. imperialistische centra met als doel een socialistische revolutie en niet over het zelfbeschikkingsrecht binnen imperialistische centra, binnen VS en NAVO".
En de beroemde soevereine rechten van Griekenland, die volgens de regering zeker gesteld zouden worden met 'Noord-Macedonië's' toetreding tot de NAVO? Niets is minder waar. Turkije is ook lid van de NAVO, maar dat verhindert de Turkse regering niet Griekenland's soevereine rechten in de Egeïsche Zee en op Cyprus te betwijfelen. Zowel Griekenland als Turkije waren lid van de NAVO, toen in 1974 Turkije Cyprus binnenviel en tot op heden een derde van het eiland bezet houdt. Ook Albanië is lid van de NAVO, maar dat verhindert niet de pogingen van dit land aan zijn plannen voor een 'Groot-Albanië' te werken. En Griekenland steekt het niet onder stoelen of banken de leidende macht op de Balkan te willen worden. Syriza vindt ondanks alles het Prespes Akkoord 'progressief' en ook de volgende leiders en organisaties:
Is er nog meer voor nodig om het zogenaamde 'linkse' profiel van Syriza door te lichten?
[1] Zie Manifest 1-2018 over voorgeschiedenis van de FYROM kwestie.
[2] Zie Manifest 4-2018 over militaire installaties in Griekenland.