Redactie buitenland
Heeft u de afgelopen tijd ook vaak "het zal allemaal wel" gedacht als u op het nieuws of in de krant las over de zoveelste onderhandeling over Griekenland? Of de zoveelste betaling die Griekenland moest doen om te voldoen aan de eisen van de Trojka?
Ik in ieder geval wel. Ik heb het allemaal niet zo goed meer gevolgd, want met onderhandelende politici blijft het toch koffiedik kijken. Weet je nooit wat de uitkomst zal zijn.
Maar ik las deze week iets wat ik toch even met u wil delen. En eigenlijk vertellen twee simpele plaatjes het hele verhaal.
Op het plaatje hieronder zien we wie de houders zijn van de ongeveer 430 miljard euro aan Griekse staatsschuld. Op dit moment is ongeveer 62 procent daarvan gefinancierd met Europees geld. Geld van u en mij dus. En nog eens 8 procent door de ECB. Ook publiek geld. En nog eens 10 procent door het IMF. Oók publiek geld!
In 2010 waren vooral banken houders van Griekse staatsschuld. Nu niet meer. Die hebben we met ons allen uit de wind gezet. Met dank aan onze politici.
En op het plaatje hieronder zien we waar de maar liefst 254 miljard euro die sinds 2010 in Griekenland is gepompt, aan is besteed.
Slechts 11 procent van die 254 miljard euro is besteed aan Griekenland zelf. En maar liefst 89 procent is verdwenen in de zakken van Griekenland's schuldeisers. Waaronder uiteraard vooral de banken.
Op papier is 230 miljard euro gebruikt om Griekenland te redden. Maar is in werkelijkheid gebruikt om Griekenland's schuldeisers (de banken) te vrijwaren van verliezen.
Failliet Griekenland mag niet failliet gaan En nu blijven de EU-politici geld richting Griekenland sturen, want het failliete Griekenland mag niet failliet gaan. De Grieken moeten aan de eisen van de Trojka voldoen, krijgen dan nieuw geld, dat ze dan weer mogen gebruiken om rente en aflossing te betalen. Een vuil spelletje. Met als eerste - allang bereikte - doel om Europese banken te redden. En met als tweede doel om voor die inmiddels 254 miljard euro aan gemeenschapsgeld niet 'met de billen bloot' te hoeven.
Het grootste slachtoffer van dit vuile spelletje is allereerst de Griekse bevolking. Want Trojka's 'reddingsstrategie' heeft de gewone Griek nu al vijf jaar lang niets anders dan financiële, economische en sociale ellende gebracht.
Het kleinere slachtoffer is de bevolking van de eurozone. Want hun belastinggeld is gebruikt om niet de Grieken, maar de banken te financieren.
In de media wordt Tsipras afgeschilderd als een extreem linkse figuur die vooral moeilijk doet. Die moet gehoorzamen, maar niet wil. [Dat is overigens een misvatting: Tsipras voert trouw uit wat de EU, IMF en ECB hem opdragen. Hij moet alleen rekening houden met de progressieve verkiezingsbeloften. Verder krijgt hij knuffel na knuffel van Juncker, zoals de foto toont, nvdr]
Dit bericht is enigszins ingekort overgenomen uit