Gedicht: Adolf is best een aardige vent
Henricus Azewijn
Adolf is best een aardige vent
Adolf heeft het nooit over politiek
daarvoor wil hij niet 'hangen'.
Nee, het is Adolfs tactiek
mét 't puntje van z'n tong, te keren beide wangen.
Correct in de houding op tijd
slaat hij een niet opvallend figuur
zit Adolf met een overdosis haat en nijd
met zijn handvat bijtend zuur.
Adolf is best een aardige vent
die ook groet als het niet per se moet
is er uiteindelijk aan gewend
dat zelfs de buurman dat soms doet.
Zijn stem verheffen? Nee, die is hij kwijt
over politiek heeft hij geen mening
als hij niet aan iets anders lijdt
zie je hem bij een bank van lening.
Adolf zit niet lekker in zijn vel
hij is broodmager en ziet doodsbleek
is bij bijna niemand nog in trek
zit meestal thuis, is misschien nogal van streek:
hij kan zijn overleden of zoiets
dat valt nogal moeilijk na te gaan
is vertrokken naar het hoorbare niets
onder de zon, kwam het hem te duur te staan.
In de ruimte die een Adolf krijgt
in geen leven met slechts problemen
waarin men uiteindelijk zichzelf verzwijgt
om alles zoals het is niet te pikken maar te nemen...