Anna Ioannatou
Griekenland is op twee manieren veel in het internationale nieuws de laatste tijd, waarbij de situatie in het land eenzijdig belicht wordt en/of zelfs verdraaid wordt weergegeven door verzwijging van belangrijke feiten. Het eerste geldt voor de economische situatie, het laatste voor de situatie in de vakbondsstrijd.
Ook Griekenland is een schakel in de club van kapitalistische landen, die in principe - alleen de mate waarin verschilt - te kampen hebben met een zich steeds verscherpende crisis, waar ze niet tegen zijn opgewassen. De doodeenvoudige reden is dat deze een structureel product van het systeem zelf is, niet alleen in de financiële sector of te wijten aan beheersfouten, valse gegevens of aan de conjunctuur, zoals men de mensen wil doen geloven.
De tekorten op de begroting, de overheidsschulden zijn in een aantal landen groter dan in Griekenland. Griekenland zou valse gegevens hebben verstrekt, hetgeen overigens helemaal past in 's lands leugenachtige verkiezingscampagnes van de laatste jaren, waarbij 'het volk' voorgeschoteld werd hoe hard de Griekse economie groeide en hoe laag inflatie en schulden zouden zijn vergeleken bij de andere lidstaten. Maar bij dit alles blijft het toch vreemd dat Brussel met zijn uitgelezen controlemechanismen al die jaren niets doorgehad zou hebben...
Niet de 'Griekse mentaliteit' van oplichterij, bedriegerijtjes enz. is de oorzaak, maar het feit dat de Griekse regeringen gedwongen zijn een dubbel gezicht te tonen door de constante druk uitgeoefend door de dynamische Communistische Partij (KKE) van het land, die voortdurend militant de vinger op de zere plekken legt en via het PAME (Strijdfront van Werknemers) een militant vakbondsbeleid voert met niet zelden 'communicatief stuntwerk', zoals het blokkeren van de beurs op 23 februari, een dag voor de staking van 24 februari.
De beurs werd niet bezet door "een Griekse vakbond", zoals de Volkskrant schreef, maar door het PAME. Ook in de Griekse media wordt gepoogd het PAME weg te moffelen of te bagatelliseren, maar natuurlijk niet met hetzelfde succes als in het buitenland, waar de mensen moeilijk de Griekse situatie kunnen beoordelen. Meestal doet het PAME mee aan door GSEE (Algemene Confederatie van Griekse Werknemers) en ADEDY (Ambtenarenbond) afgekondigde stakingen en betogingen, maar wel op een andere plek in Athene en andere grote steden. Zo ook op 24 februari, waar niet "de twee linkse splinterpartijen moord en brand schreeuwden" (tendentieuze formulering van Het Financieele Dagblad, 9-2-2010), maar het PAME een nog massalere aantrekkingspool bleek dan op 17 december en 7 februari.
Maar ook de betoging van GSEE en ADEDY, was helemaal niet slecht. Immers de overheidsbaantjes (de 'werknemersaristocratie') staan flink op de tocht wat hun rechten en privileges betreft. De hoofdlijn van het sociale afbraakbeleid komt uit Brussel, wordt ondertekend door de lidstaten en in Griekenland uitgevoerd door de regeringen van zowel Pasok als Nea Dimokratia. Het is dus allerminst nieuw, dat de Nea Dimokratia zich hierachter schaart, zoals in bovengenoemd nummer van het Financieele Dagblad te lezen was.
Sinds de oprichting van het PAME als enige klassenbewuste en op een radicale breuk met het bestaande sociaaleconomische stelsel gerichte vakbeweging bijna 11 jaar geleden, zijn de door haar georganiseerde betogingen steeds vaker de massaalste geweest. Natuurlijk wenst de burgerlijke pers dit feit te laten 'verdwijnen' door het niet te vermelden. De realiteit is echter hardnekkig. Steeds meer bonden besluiten het 'regerings- en werkgeversgezinde' vakbondswezen te laten voor wat het is en naar de betogingen van het PAME te gaan, omdat alleen daar de belangen van de werkende mens echt vertegenwoordigd worden.
De regering beweert dat er geen cent is en dat 'het volk' dus het land moet helpen redden door in te leveren. Er moet immers een 'geloofwaardig saneringspakket' op de Brusselse tafel gelegd worden. Ook dit feit zorgt voor vraagtekens achter de hele toestand. In Griekenland komen de onpopulaire sociale maatregelen er moeilijk door en er moet een excuus gevonden worden.
Dus wordt de mensen het volgende voorgehouden: kijk eens hoe het land er bij staat, dat kan toch niet voor een Europees land. Als je serieus genomen wilt worden moet je inleveren. Veel ophef brengt de denigrerende houding uit Duitsland teweeg (moeten wij Duitsers tot ons 67ste jaar werken, zodat Grieken op hun 45ste met pensioen kunnen?) Of in het Duitse blad 'Focus', dat op het titelblad met een prentje verscheen van het beeld van de Afrodite van Milos, die een obsceen gebaar maakt, vergezeld van de tekst "Betrueger in der Euro-Familie". En dat terwijl Duitsland nog steeds niet zijn oorlogsschulden aan Griekenland heeft voldaan, een blijvende klacht van de Panhelleense Beweging van Verzetsstrijders, die er al jaren voor ageert. Zonder medewerking van de Griekse regering overigens. Wel pikant dat juist Duitsland de beledigendste houding aanneemt. Laten we niet vergeten dat ondanks de gruwelijkheden en massale moordpartijen van nazistisch Duitsland in het bezette Griekenland de fascistische horden daar immers smadelijk verslagen zijn.
De bevolking moet inleveren, zei u? Cijfers kunnen vaak een aardig beeld opleveren van waar de meeste centen zitten. Daar gaat-ie:
Op grond van de gegevens van de Bank van Griekenland bedroegen de activa van de sector banken in Griekenland eind 2000 233 miljard euro. Eind 2009 was dit 579 miljard geworden. Dus een stijging van 148 procent t.o.v van 2000 en 110 procent t.o.v. van 2004 (275 miljard)!
In diezelfde periode was de overheidsschuld ondertussen gestegen tot 300 miljard euro! Op grond van gegevens van september 2009 werd 400 miljard van die 579 binnengehaald door slechts 7 banken... Dus waarom zoeken naar de oorzaak van de schulden? Het geld dat de financiële oligarchie (dus het complex van industrieel en bankkapitaal) voor en na de crisis binnensleepte bedroeg 346 miljard euro sinds 2000 en 304 miljard sinds 2004.
Tot besluit een staaltje Grieks stuntwerk, ook al heeft het niet rechtstreeks met bovenstaande te maken. Dit keer was het niet het PAME, maar de KKE. Op 19 februari vond er een massale betoging plaats, georganiseerd door de partij-organisatie Thessaloniki van de KKE, in en om het hotel, waarin een congres plaatsvond met als thema de nieuwe strategische doctrine van de NAVO. Betogers wisten de vergaderzaal binnen te dringen onder het roepen van anti-NAVO leuzen en met spandoeken, waarop te lezen stond: de NAVO vermoordt volkeren. Ontbinding nu! Onder de genodigden op het Congres bevonden zich studenten en leerlingen van particuliere scholen in Thessaloniki... De jeugd moet immers de NAVO leren begrijpen. Een van de sprekers was de Griekse minister van Defensie ('socialist'). Een tekst werd voorgelezen door de betogers, waarin men de NAVO vertegenwoordigers als ongewenste personen beschreef. Jongeren hielden foto's omhoog van de bombardementen op Joegoslavië in 1999 en van diverse andere imperialistische misdaden. In Griekenland is er iets in beweging.