Verklaring van São Paulo: Socialisme is het alternatief
De wereld wordt geconfronteerd met een ernstige economische en financiële crisis van grote omvang. Een kapitalistische crisis die niet los gezien kan worden van het eigen karakter en de onoplosbare tegenstellingen van dit systeem en die waarschijnlijk de diepste crisis is sinds de 'grote depressie' die voortvloeide uit de beurskrach van 1929. Zoals altijd zijn de werkenden en de volkeren de grootste slachtoffers.
De huidige crisis is de uitdrukking van een diepere crisis, kenmerkend voor het kapitalistische systeem, die de historische grenzen van het kapitalisme blootlegt en de noodzaak voor zijn revolutionaire omverwerping. De huidige crisis draagt ook het enorme gevaar van sociale en democratische achteruitgang met zich mee en leidt, zoals de geschiedenis heeft aangetoond, tot een basis voor autoritaire en militaire ontwikkelingen die door de communistische beweging en door alle democratische en anti-imperialistische krachten nauwkeurig gevolgd dienen te worden.
Op hetzelfde moment dat miljarden aan gemeenschapsgeld beschikbaar worden gesteld voor de redding van de veroorzakers van de crisis - het grootkapitaal, de grote financiers en speculanten - worden de arbeiders, kleine boeren en mensen werkzaam in het midden- en kleinbedrijf en ieder die van zijn arbeidskracht moet leven en lijdt onder de druk van de grote monopolies, verdergaande uitbuiting, grotere werkloosheid, lagere lonen en pensioenen, toenemende onzekerheid, honger en armoede in het vooruitzicht gesteld.
Krachtige campagnes van verschillende ideologische pluimage proberen de echte oorzaken van de crisis te verbergen en bieden de bevolking geen perspectieven om uit de crisis te geraken en geen uitzicht op een internationale orde die democratischer, vreedzamer, gelijkwaardiger en rechtvaardiger is.
De belangrijkste machten van de kapitalistische wereld, om te beginnen de Verenigde Staten, de Europese Unie en Japan, die door middel van de internationale organisaties waarin ze de dienst uitmaken - IMF, de Wereldbank, de Europese Centrale Bank, de NAVO, en andere - en ook de Verenigde Naties voor hun karretje spannen, bedenken koortsachtig 'oplossingen' die op zich weer de bron vormen voor nieuwe crisissen. Zij doen pogingen om het systeem op korte termijn te redden en de mechanismen van de imperialistische uitbuiting en onderdrukking te verbeteren.
Ze nemen hun toevlucht tot het aanwijzen van zondebokken en blijven steken in hun valse en falende opties voor 'regulering', 'vermenselijking' en 'omvorming' van het kapitalisme. Ze proberen verschijnselen te veranderen opdat alles kan blijven zoals het is. De partijen die het kapitaal steunen haastten zich de dogma's van de 'Consensus van Washington' te accepteren, die de brutale speculatieve financiering van de economie hebben gevoed.
De sociaaldemocratie, die haar overeenkomst met de neoliberalen en haar omvorming tot steunpilaren van het imperialisme wil verbloemen, probeert een terugkeer te bewerkstelligen naar een soort Keynesiaanse 'regulering' die de klassennatuur van de macht en eigendomsverhoudingen ongemoeid laat, juist om de steun aan revolutionaire alternatieven voor de werkenden en volkeren te voorkomen. Maar dat is geen zinnig perspectief.
Zoals op andere momenten in de geschiedenis gebleken is, kunnen de arbeiders en volkeren, mits ze verenigd zijn, de koers van de economische, sociale en politieke gebeurtenissen bepalen. Ze kunnen belangrijke concessies van het grootkapitaal afdwingen ten gunste van de massa, de weg naar fascisme en oorlog ombuigen, en de richting inslaan naar werkelijke veranderingen met een progressief en zelfs revolutionair karakter.
De internationale vooruitzichten wijzen op een groeiende verscherping van de klassenstrijd. De mensheid maakt één van de moeilijkste en meest complexe situaties uit haar geschiedenis door; een wereldwijde economische crisis die gepaard gaat met een energie- en voedselcrisis en ernstige milieucrisissen. Een wereld vol met onrechtvaardigheid, ongelijkheid, oorlogen en conflicten. Het toneel van een historisch kruispunt waarin zich twee tegengestelde ontwikkelingen openbaren: aan de ene kant grote gevaren voor de vrede, de soevereiniteit, de burger- en werknemersrechten en aan de andere kant een enorm potentieel voor strijd en vooruitgang van de zaak van de bevrijding van arbeiders en volkeren. De zaak van sociale vooruitgang en vrede, de zaak van het socialisme en communisme.
De (65, nvdr) communistische en arbeiderspartijen (uit 55 landen, nvdr) die bijeenkwamen in São Paulo tijdens hun 10e internationale conferentie, begroeten de strijd van de volkeren die wereldwijd plaatsvinden tegen kapitalistische uitbuiting en onderdrukking, tegen de toenemende aanvallen op de historische verworvenheden van de arbeidersbeweging, tegen de militaristische en antidemocratische aanvallen van het imperialisme.
We onderstrepen dat het failliet van het neoliberalisme niet alleen het falen van een kapitalistisch model inhoudt, maar het falen van het kapitalisme zelf en zijn ervan overtuigd dat het communistische ideaal en project superieur zijn. We verzekeren dat het antwoord op de vraag, 'hoe te streven naar bevrijding van de arbeidersklasse', alleen gevonden kan worden in het afbreken van de macht van het grootkapitaal, de imperialistische blokken en bondgenootschappen en door diepgaande veranderingen met een bevrijdend en antimonopolistisch karakter.
We zijn er van overtuigd dat het socialisme het alternatief is, de weg naar een werkelijke en volledige onafhankelijkheid van de volkeren. Het verzekert de arbeiders van hun rechten en het is de enige vorm om uit de kapitalistische crisis te komen. We roepen de arbeidersklasse daarom wereldwijd op om zich aan te sluiten bij de zaak van de communisten en revolutionairen en verenigd rond hun klassenbelangen en juiste aspiraties het bouwen aan een toekomst van welvaart, rechtvaardigheid en vrede voor de mensheid in eigen hand te nemen. Op die manier ontstaan voorwaarden voor eenheid van de strijd en het verzet in een brede beweging tegen de kapitalistische politiek, toegepast in de crisis en de imperialistische agressie die de vrede bedreigt.
Zeker van de mogelijkheid van een andere wereld, vrij van klassenuitbuiting en onderdrukking door het kapitaal, verklaren wij onze bereidheid de historische weg te blijven volgen om een nieuwe maatschappij op te bouwen die vrij is van uitbuiting en onderdrukking: het socialisme.
São Paulo, 23 november 2008.