Met de Flexicurity-strategie start de EU een campagne om sociale rechten en voorzieningen af te schaffen. Door te beweren dat dit noodzakelijke aanpassingen zijn voor een geglobaliseerde economie, streeft de EU naar afbraak van het sociale en arbeidsrechtelijk stelsel. Met het doorzetten van de Lissabon-strategie wil de Europese Unie een nieuwe etappe starten in de sociale afbraak. Dit vooral op drie gebieden:
De laatste jaren heeft het kapitaal flexibele arbeid, tijdelijk werk en uitzendwerk al extreem uitgebreid. Tegelijkertijd werden bedrijven opgeknipt, bedrijfsonderdelen afgestoten (outsourcing) en werd in grote mate uitzendwerk ingevoerd. Het voordeel voor het kapitaal is veelzijdig: de arbeidskracht wordt goedkoper, is flexibeler inzetbaar en is rechteloos. De verandering van het arbeidsrecht heeft nu als doel het wettelijke kader aan te passen aan deze realiteit. Doel is te bereiken dat flexibele en tijdelijke arbeidsverhoudingen algemeen geldend zijn.
Voor de arbeidersklasse betekent deze ontwikkeling over de gehele linie druk op het loonpeil en op cao-rechten én een verzwakking van de tegenkracht van de vakbond. Steeds meer vast werk wordt door tijdelijk werk vervangen. Het arbeidsrecht en de cao-rechten worden steeds meer ondergraven. Sociale verworvenheden, bijv. op het gebied van werktijd en pauzes, worden veranderd, de pensioenleeftijd wordt verhoogd en de beroepsopleidingen geheel aangepast aan de wensen van het kapitaal. Dit alles leidt tot verhoogde uitbuiting, tot een slechtere werk- en leefsituatie van de arbeidersklasse.
Met de vernietiging van de huidige sociale regelingen door de Flexicurity-strategie, wil het kapitaal de winsten laten stijgen en omstandigheden creëren waarin de werkende klasse volledig rechteloos is. Het gevaar is dat in vorige decennia bevochten rechten en levensvoorwaarden nu ingrijpend worden ingeperkt, afgebouwd en zowaar vernietigd. Door de continue bedreiging van ontslag, loon inleveren en flexibiliteit wordt het praktisch steeds minder mogelijk een zekere en waardige toekomst te plannen, waardoor hele families worden geruïneerd. Deze ontwikkeling zal de gezondheid en levensomstandigheden van de arbeidersklasse verder beperken of zelfs kapotmaken.
Protesten door duizenden demonstranten hebben de Europese Top van december 2007 gedwongen schijntoegevingen te doen. Maar de realiteit is dat de inhoud van maatregelen onveranderd gebleven is. Het komt er volgens ons nu op aan dat alle progressieve- en vakbondskrachten samen gaan optrekken, gemeenschappelijke acties en demonstraties plannen en zich over nationale grenzen heen organiseren. Het gaat nu om de verdediging van sociale verworvenheden. Wij ondersteunen dan ook het verzet van werknemers en hun vakbonden tegen maatregelen die de verschillende regeringen hebben uitgewerkt onder het mom van 'Flexicurity': veranderingen in het ontslagrecht, uitbreiding flexibele en deeltijdarbeid, flexibilisering van cao-rechten, arbeidstijden en beroepsopleidingen.
Als de krachtsverhoudingen in de EU en in de lidstaten sterk genoeg zijn gaat het ook om het ontwikkelen van een progressieve economische en sociale politiek.
De partijen die deze verklaring ondertekenen willen verder een campagne van verzet tegen de Flexicurity-politiek initiëren en verder ondersteunen. Zij oriënteren zich op samenwerking en op gemeenschappelijke afspraken, om zich beter te kunnen organiseren en beter te kunnen coördineren. Samen met vakbonden en sociale bewegingen willen de partijen hun bijdrage leveren om bevochten rechten en levensvoorwaarden te verdedigen, te vernieuwen en verder uit te bouwen. We willen samen het verzet versterken tegen de Lissabon-Agenda van sociale afbraak.
Luxemburg, vrijdag 28 maart 2008, DKP, KPL, PVDA-B en NCPN