Het door de NAVO bezette Kosovo gaat zich waarschijnlijk afscheiden

Voorlopig einde aan tragedie veroorzaakt door westerse inmenging

Canadese CF-18 Hornet straaljager landt op de Italiaanse Aviano luchtmachtbasis na de zoveelste (2600!!) bombardementsvlucht op Kosovo in 1998.

Redactie buitenland

Servië bood Kosovo brede autonomie aan, maar dringt erop aan dat de provincie onderdeel blijft uitmaken van het Servisch grondgebied. Het standpunt van Servië wordt krachtig ondersteund vanuit het internationale recht en het Charter van de Verenigde Naties, dat tot de handhaving van de onschendbaarheid van de bestaande staatsgrenzen oproept. De etnisch Albanese meerderheid eist echter volledige onafhankelijkheid.

De meeste politieke analisten verwachten dat de separatistische meerderheid van etnische Albanezen in Kosovo binnen enkele maanden de onafhankelijkheid zal uitroepen, gesteund door de VS en enkele Europese mogendheden. Dit ondanks de fervente tegenstand van Belgrado en de kleine Servische minderheid in de door de VN bestuurde en door de NAVO bezette provincie. In Servië heerst grote verdeeldheid over de vraag wat daarop het antwoord zal zijn.

Kosovo staat onder VN-controle sinds de NAVO-luchtaanvallen de Servische troepen uit de provincie verdreven in 1999, temidden van etnische gevechten en grote schendingen van de mensenrechten. Etnische Albanezen vormen 90 procent van de bevolking. Na jaren van internationale sancties, de Balkanoorlogen in de jaren negentig en de daarop volgende NAVO-bombardementen, bleek het Joegoslavische leger niet meer in staat om Kosovo militair te verdedigen tegen de leidende wereldmachten en de aanwezigheid van de 16.000 man sterke NAVO-troepenmacht.

Inmiddels verlieten 200.000 Serviërs de provincie en werden, volgens het Rode Kruis, 3000 Serviërs vermoord of zijn verdwenen. Over deze moordpartijen en massale exodus zwijgt de internationale media in alle (westerse) talen. Partijdigheid is hun handelsmerk immers.

Er leven nog 100.000 Serviërs in Kosovo, hoofdzakelijk in het noordelijk deel van de provincie, die, volgens sommige bronnen, zullen proberen om de banden met Belgrado te behouden zelfs na het uitroepen van de onafhankelijkheid. Zij hebben daarbij niet de verwachting dat de NAVO-troepen erg behulpzaam zullen zijn.

Servische leiders hebben herhaaldelijk verklaard dat onafhankelijkheid door de etnische Albanezen niet zal worden geaccepteerd en dat zij zullen blijven onderhandelen totdat overeenstemming is bereikt over de toekomstige status van Kosovo. Maar de VS en andere westerse mogendheden steunen het onafhankelijkheidsstreven van de Albanese seperatisten. Zij verklaren dat de Serviërs geen andere keus hebben dan maar te wachten op betere tijden en een verandering in mondiale machtsverhoudingen om Kosovo weer deel van Servië te laten uitmaken. Een ding staat vast, de toekenning van de onafhankelijkheid aan Kosovo zal het probleem niet oplossen, alleen maar bevriezen. Het zal onvermijdelijk vroeger of later weer actueel worden. Wat een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring zal teweegbrengen is niet duidelijk. Maar dat zo'n stap niet het einde van de kwestie Kosovo zal zijn is wel duidelijk.