Anna Ioannatou
Als je hardnekkig dezelfde leugens blijft herhalen blijft er vast wel iets van hangen. Deze lijfspreuk van de nazistische minister van propaganda Goebbels heeft vele navolgelingen die geenszins om hun fascistische gezindheid bekendstaan. Van wie de doorsnee burger het niet zou verwachten en het dus makkelijker gelooft.
Zo is de laatste tijd in Griekenland nogmaals een leugencampagne in oude beproefde stijl op gang gebracht tegen de communistische partij van dit land, de KKE. De partij, die gestadig nieuwe aanhang wint, is een doorn in het oog van het gevestigde politieke landschap. Er gaat veel mis in het land en de vernietigende bosbranden van deze zomer zijn 'slechts' een onderdeel van een maatschappelijk verloederingsproces. Dus argumenten te meer in het voordeel van de KKE en dat allemaal nu binnenkort (in maart 2008 zijn de vier jaar om, maar dit najaar wordt steeds waarschijnlijker) verkiezingen voor de deur staan.
De laatste tijd cultiveert vooral de 'socialistische oppositie' partij Pasok weer het antirechtse syndroom door de communisten te beschuldigen van samenwerking met rechts (de regerende Nea Dimokratia), in dit geval zou men gemeenschappelijke business hebben. Het thema bracht een paar dagen de media in beroering temidden van brandende bossen, dorpen en zelfs ook mensen.
De leugencampagnes tegen de communistische ideologie zijn zo oud als die ideologie zelf is. De krant 'Rizospastis' publiceerde kortgeleden gegevens, die deze oude tactiek bevestigen, teruggrijpend naar het jongste verleden, namenlijk de periode van begin jaren '90 van de vorige eeuw, toen het er even naar uitzag of er een eind gekomen was aan de toekomstidealen, die sinds Marx' tijd de bewegende kracht voor een betere wereld vormden.
In 1991, tijd van opsplitsingen en crisis in de communistische wereldbeweging, verscheen er een reeks lasterartikelen in vooral vier Griekse kranten. De KKE zou fantastische geldsommen bezitten, grootscheepse wapenhandel bedrijven, vuil geld witwassen en wat dies meer zij. De koppen spraken voor zich: "Het verschrikkelijke geheim van de rode schat", "Perissos (hoofdgebouw van de partij, A.I.) als "wasmachine", "De KKE een partij van kooplieden", "De rijkste partij der ....armen!", "Kartel van partijfirma's".
De leiding van de partij werd ook wel de "algemene vergadering van aandeelhouders van Perissos NV" genoemd en partijleidster Aleka Papariga "hoofdadviseur". En smeuïge ondertitels als "de rode dollars van Papariga", "De KGB gaf roebels aan de KKE", "Wie heeft Lenin's 'bruidschat' opgemaakt?", enz.
Een redacteur ging zelfs zover de Griekse communisten "geheimagenten van de landen van het reëel bestaande socialisme" te noemen. Op 12 november 1991 kwam het tot een rechtszaak op initiatief van de KKE, waarbij o.a. genoemde redacteur bekende dat het door hem gepubliceerde materiaal niet op gegevens berustte, maar op geruchten, waarvan hij het waarheidsgehalte niet gecontroleerd had...
Destijds was het heel 'vervelend' dat de KKE niet opgeheven werd, of zichzelf ophief zoals een reeks andere communistische partijen. Integendeel, de partij beging de onvergeeflijke zonde door te gaan ("De laatste der Mohicanen" was ook een nogal pathetische uitdrukking, die de ronde deed toen) en dat nog wel ideologisch 'orthodox'. Nu groeit haar invloed langzaam maar zeker en dus hernieuwt het hele burgerlijke partijenstelsel in opdracht van de grote kapitaalkrachtige 'werkgever' de aanval, hetgeen volgens de omgekeerde bewijsvoering een teken is dat de partij een juiste weg heeft ingeslagen.