Redactie buitenland
De overname van de macht door Hamas in de Gazastrook is eigenlijk niets anders dan de implementatie van de kiesresultaten van vorig jaar. Op alle manieren hebben het Westen, Israël en Fatah geprobeerd om de democratische stemming te negeren. Manifest plaatst deze keer een radicale - antiwesterse en antizionistische - visie op de ontwikkelingen in Palestina. Een tegenhanger tegen alle westerse meningen die dagelijks over ons worden uitgestrooid.
Internationaal werd een dodelijk embargo opgelegd, de gekozen regering niet erkend en de verslagen Fatah-fractie met zijn milities, geheime diensten, enz. bewapend. Hamas heeft elk mogelijk compromis geprobeerd, met inbegrip van het eenheidskabinet met Fatah. Maar zowel het Westen als Fatah hebben hun obstructie voortgezet. Zij wilden eenvoudig geen macht afstaan terwijl het Westen geen kruiperige gevolmachtigde wilde verliezen, ondanks haar flagrante reputatie van corruptie, nepotisme en persoonlijke verrijking.
Vooral in de Gazastrook was de situatie ondraaglijk waar de milities van Mohamed Dahlan tegen de mensen en vooral tegen het verzet optraden. Zij speelden de rol van collaborateurs van Israël met de taak het verzet van binnenuit te verdelen en te verzwakken.
Wij verwelkomen de machtsovername door Hamas als het afdwingen van de volkswil die indrukwekkend tot uiting was gebracht tijdens de verkiezingen, maar systematisch door de zogenaamde internationale gemeenschap werd overtreden. Het tempo waarmee Hamas de posities van Fatah kon overnemen toonde aan in welke mate Fatah de steun van de bevolking al had verloren en hoe diep het moreel van haar zwaar bewapende troepen was gezonken.
Vaak horen wij praten over broeder- of burgeroorlog waarin de Palestijnen zichzelf zouden verzwakken in plaats van samen tegen de bezetting op te komen. De westerse media blijven dit stereotype presenteren op de zelfgenoegzame manier van degenen die zich beschouwen als beschaafd, geïnformeerd en progressief - zo oneindig superieur. Zij spreken van terrorisme, de archaïsche islam, de terugkeer van clans en stammen en uiteindelijk van vormen van gewone misdadigheid. Kortom, volgens de collectieve publieke opinie eten de primitieven elkaar op en de barbaarse islam heeft daarvan de schuld.
De werkelijkheid is hieraan juist volledig tegengesteld. De misdadige troepen werken met Israël samen en worden gefinancierd door het Westen. Zij terroriseren de gewone bevolking die het verzet op overweldigende wijze steunt en voedt. Feitelijk spreken zij niet over de islam, maar zeggen zij seculier te zijn, het magische woord waardoor het Westen alle antidemocratische en misdadige activiteiten van hun aanhangers wettigt. Zij proberen te verbergen dat het verzet in Palestina evenals in de volledige regio een duidelijk omschreven doel heeft: de beëindiging van de bezetting en buitenlandse overheersing en de vestiging van zelfbeschikking, inclusief een culturele dimensie. De overweldigende meerderheid van de Palestijnse mensen wil voor haar zelfbeschikking vechten, de bezetting verslaan en het zionistische kolonialisme beëindigen.
Zij die nog in de mogelijkheid van een compromis met Israël geloven verdwijnen langzaam, aangezien iedereen kan zien dat het Verdrag van Osloverraad was en een dekmantel voor uitbreiding van de kolonisatie en agressie. Tegengesteld aan de onjuiste en misleidende formule "land voor vrede" werd de Palestijnen de mogelijkheid ontnomen te bestaan en eindigden zij in het grootste gevangenisgetto van de wereld, d.w.z. Gaza.
Ondertussen besluiten de collaborateurs van de Fatah-leiding om de volkswil te schenden. Zij dragen als enige de verantwoordelijkheid voor het interne Palestijnse gewapende conflict. Het zou zeker verkieslijk geweest zijn als zij ongevraagd hun posten hadden verlaten en voorrechten hadden opgegeven. In plaats daarvan kozen zij ervoor om de burgeroorlog op te voeren. Geen compromis, geen concessie van Hamas was voldoende om hen te kalmeren - met dank ook aan de continue steun die zij blijven genieten van het Westen en vooral van de EU. Met het verstrijken van de tijd bleek een militaire actie de enige mogelijkheid om de dreigende burgeroorlogsituatie te beëindigen. De gehate proconsul Dahlan vluchtte en dat is goed.
Als laatste redmiddel bepleit Abbas de stationering van internationale troepen, zoals ook door Israël wordt gesteund. Eigenlijk toont deze steun op zichzelf al het ware karakter van dergelijke troepen aangezien de zionisten gewoonlijk om het even welke internationale troepenmacht weigeren die hun onverzadigbare agressieve ambities in bedwang zouden kunnen houden. Het verzet moet in de weigering van zulke troepen worden gesteund.
Ondertussen probeert Fatah een soort preventieve staatsgreep uit te voeren in de West Bank waar zij nog wat posities heeft, daarbij riskerend om ook daar een burgeroorlog te veroorzaken. Het uitroepen van de noodsituatie en de installatie van hun eigen regering, zonder enige legitimiteit vanuit de bevolking, kunnen daartoe leiden.
Het ontslag van een regering, die niet als zodanig kan optreden, is een stap in de juiste richting zelfs als die genomen is door de verkeerde mensen. De ontbinding van de volledige Palestijnse Autoriteit (PA) zou spoedig moeten volgen aangezien het niets anders is dan een Bantustan-regering bij de gratie van de VS en Israël, gefinancierd door de EU. De PA is een dekmantel voor de bezetting. Eenmaal ontmanteld zou de vijand nog duidelijker zichtbaar zijn en de ruimte voor collaboratie kleiner.
Geconfronteerd met de overwinning van het verzet in Gaza overweegt Israël opnieuw de Gaza-strook binnen te dringen. Maar ook tegen het licht van een dergelijke mogelijkheid is de machtsovername door Hamas toe te juichen aangezien hun strijders de enige zijn die hen behoorlijk kunnen ontvangen. Dat David soms Goliath kan overwinnen zagen we de afgelopen zomer in Libanon. Misschien wordt ook dit keer het onmogelijke mogelijk.
Bron: Anti-imperialist Camp, 15-6-2007, vert. w.v.d.k.