Mooie Woorden

Op het verkeerde been

Door Rinze Visser

"Wat is jou vandaag opgevallen in de media?", zo luidt ongeveer het rondje vragen aan het begin van het televisieprogramma 'Barend & van Dorp'. Soms interessant, immers de keuze uit vele nieuwsfeiten zegt iets over de persoon die kiest. Interessanter zou het echter zijn om keuzen te maken uit tendenzen in de media zoals die zich over een langere periode aftekenen.

Wat dán opvalt in de media is, zeer zeker interessant voor hen die sociale gerechtigheid na aan het hart ligt, dat er al langer sprake is van een opleving van rechtse ideologische propaganda, van een ware campagne. En wat daarbij zeker in het oog springt maar ook tot grote verwarring kan leiden, is dat het soms de media met de meest uitgesproken antilinkse opvattingen zijn die nog melding maken van sociale misstanden. Verwarrend, zo zeer zelfs dat heel veel mensen op het verkeerde been worden gezet.

Zo wordt van de veelvuldig gehoorde opvatting dat in deze moderne tijd begrippen als links en rechts er niet meer toe doen een geduchte voedingsbodem gemaakt voor apathie en onverschilligheid onder de bevolking.

Wie riep er kortgeleden dat werklozen veel harder aangepakt moeten worden? Een FNV-bestuurder, een van de leiders van een vakcentrale waarvan de actieparolen in deze tijd serieus genomen zouden moeten worden! Wie kwam er met een voorstel dat alleenstaande moeders met kleine kinderen op straffe van sancties aan het werk moeten? Een PvdA-kamerlid!

Wat te zeggen van een krant 'De Telegraaf', waarvan de pagina's bijkans buiten hun oevers treden als het erom gaat de vakbeweging en acties tegen de asociale regeringspolitiek als volksvijandig af te schilderen, maar evenzo een schrijnend verhaal publiceert over een invalide die vanwege een bezuinigingsoperatie in een gemeente zijn invalidewagen weer in moet leveren? Wat te zeggen van een rechts weekblad als 'HP-De Tijd', die streeft naar het kampioenschap in het aanklagen van de onbeschaamde prijsstijgingen na de invoering van de euro, en evenzo week in week uit de zegeningen van een kapitalistische maatschappij waaruit alle sociale collectieve noties geschrapt zijn propageert?

De genoemde voorbeelden zijn zeker geen uitzonderingen. De golf van aanvallen op de sociale verworvenheden, op de rechten van de arbeidersklasse, gaat gepaard met een grootscheepse ideologische lastercampagne tegen linkse opvattingen, waarbij de 'verzorgingsstaat' als achterhaald, als achterlijk, als 'sovjet-communistisch' ten voorbeeld wordt gesteld. Als afschrikwekkend voorbeeld uiteraard... Als deze, in wezen anticommunistische propaganda gepaard gaat met het aanklagen van asociale misstanden - 't liefst zo individueel mogelijk! - dan moeten de mensen daaruit begrijpen dat dergelijke misstanden geen gevolg zijn van een rechtse politiek, maar van een jarenlange en veel te grote linkse invloed.

In het genoemde voorbeeld van de gehandicapte en z'n scootmobiel wordt als enige gemeentelijke politicus die de gang van zaken schandalig vindt een raadslid van een plaatselijke groepering opgevoerd. (dit raadslid vindt echter niet het feit zelf schandalig, maar wel dat de beslissing is genomen vooruitlopend op een beleid dat nog niet officieel is...).

Ideologische campagne

In de hoofden van de mensen moet er een logisch verband groeien tussen links en slecht. Om de ideologische campagne in al haar leugenachtigheid te vervolmaken wordt er grif gegraaid in het linkse verleden en dan met name anticommunistisch 'links' en individualistisch 'links'. Zó moet in die rechts-reactionaire anticommunistische ideologische campagne ook de linkworden gelegd tussen links en hedonisme, tussen links en decadente seksop- vattingen, tussen links en drugsgebruik, tussen links en criminaliteit, enzovoort enzovoort. Dus moet de 'verzorgingsstaat', alles wat bereikt is om de arbeidersbevolking enige bescherming te bieden tegen de winsthonger van de kapitalistenklasse, de hele periode van sociale vooruitgang, worden gezien als de broeikas van alles wat slecht is, dus óók van heel veel waar heel veel mensen vaak terecht over klagen.

In die gedachtegang zijn werkloosheidswetten niet meer een sociaal antwoord op het onvermogen van het kapitalisme voor iedereen werk te hebben en de onaantastbare macht van het kapitaal bedrijven te sluiten en mensen te ontslaan; dan zijn arbeidsongeschiktheidsverzekeringswetten geen sociaal antwoord meer op het zuivere kapitalisme dat zieke mensen kan laten verrekken. Dan zijn al deze fenomenen de oorzaak van de malaises, van de crises binnen een systeem dat in zichzelf excellent en aan geen enkele kritiek onderhevig kan zijn. We kunnen het toch dagelijks lezen en horen: het komt door het bestaan van werkloosheidswetten dat er zoveel werklozen zijn. Het komt door het bestaan van regels voor loonderving bij ziekte en langdurige arbeidsongeschiktheid, dat er zoveel mensen ziek en arbeidsongeschikt zijn.

Tegenstelling links-rechts

Let wel: alle fascisten en nazipartijen maakten in hun programma's een einde aan de tegenstelling links-rechts; alle latere groeperingen en partijen met fascistische of fascistoïde kenmerken dachten en denken er zo over: niet links en niet rechts. Bij Fortuyn konden mensen met zowel linkse als rechtse opvattingen terecht...

We zien heden ten dage, daar waar het over dit thema gaat, dezelfde opvattingen verkondigen maar dan op nog veel grotere schaal. Het buitenspel zetten van de begrippen links en rechts, het pseudo-intellectuele gewinkeI in deze begrippenshops, zullen als uitkomst hebben de vernietiging van links en de alleenheerschappij van rechts. En dat betekent: de arbeidersklasse qua rechten en bescherming tegen kapitalistische anarchie terug naar de negentiende eeuw en alle perspectief voor de miljoenen arme massa's in de wereld vernietigd!

Het is de hoogste tijd dat tegen deze oprukkende vergiftiging van de geesten van de mensen, ook die van de werkende bevolking, een offensief wordt ingezet.