Gedicht: Loonvrijheid

Henricus Azewijn

Loonvrijheid

Jantje Pénis is met medailles omhangen
loopt trots ver naast zijn schoenen
die hij ook nodig zou moeten vervangen
want zijn Mien kan niet eeuwig stoppen en boenen...

Hij is de man van de grootste prestatie
hij werkt zich uit de naad, hij werkt zich kapot!
Is niet kapot te krijgen als symbool van de natie
komt in iedere show elke dag weer aan bod.

Jantje kent noch frustratie noch stress
weet zelfs niet wat die woorden betekenen.
Zit hij per ongeluk eens, dan slechts aan de fles
hoeft tenslotte met zijn creditcards nooit af te rekenen!

Hij heeft ook een pas verbouwd eigen huis
met zijn Mien en ik geloof een paar kinderen
(die zie je nooit bij hen thuis
omdat zij het opvoeden zouden verhinderen?).

Zo geniet Jantje Pénis het eeuwige leven
en dat móet ook: er kúnnen nog medailles bij...!
Jantje, jongen, blíjf jouw leven geven
want zó ben je tenminste vrij...