Mevr. Huda Saleh Mehdi Amash over 'wapeninspecties':

"Ze stelden 280.000 vragen en tot de laatste moeten we die beantwoorden".

 

Michel Collon doet zijn journalistieke werk in het zuiden van Irak
Luk Brusselaers demonstreert in Bagdad tegen Israëlische politie

Door Kris Merckx (*)

"Wij zijn er trots op u een vrouw te kunnen voorstellen die tegelijk een hoogstaande wetenschapper en een groot politica is." Zo leidde dr. Al Hassimi van de Iraakse Vereniging voor Vriendschap, Vrede en Solidariteit de conferentie in die mevr. Huda Saleh Mehdi Amash op dinsdag 16 april gaf voor de Europese vredesdelegatie. Deze jonge vrouw, lid van de regionale leiding van de Pan-Arabische socialistische Baath-partij, zou haar reputatie waarmaken. Een letterlijk verslag. (deel 2, slot)

'Wapeninspecties' aan de universiteiten

En dan zou er onze houding tegenover de wapeninspecties zijn. Ik had er zelf mee te waken en kan er dus over meepraten. Ik gaf microbiologie aan de studenten van het derde jaar geneeskunde die hier, zoals overal ter wereld, dat vak krijgen. Wij hebben als academici niets te maken met wapenproductie. Wat jullie campus noemen heet bij ons 'heilige plaats', dezelfde term als voor een moskee of een kerk. De Iraakse wet verbiedt zelfs aan een verkeersagent om op de campus te komen, maar de wapeninspecteurs wilden er wel komen en kwamen er ook. Wel, maak nu even samen met mij een rekensommetje.

Er zijn hier acht universiteiten die elk zes faculteiten hebben: exacte wetenschappen, geneeskunde, diergeneeskunde, ingenieursopleiding, landbouw en farmacologie. Dat is acht maal zes ofwel 48. Elk van die faculteiten heeft drie afdelingen: chemie, fysica en biochemie. Dat is 48 x 3 = 144. Gemiddeld heeft elke afdeling minstens 10 laboratoria. Dat is 144 x 10 = 1440.

Stel dat ze er gemiddeld 15 apparaten vinden, acht microscopen, drie weegschalen enz. Dat is 1440 x 15 = 21.600.

Voor elk apparaat dient een formulier ingevuld te worden, zoals ik er hier een bij me heb. Er staan 13 vragen op zoals: wat is de naam van het instrument? Wanneer werd het gekocht? Uit welk land werd het ingevoerd? Via welke haven? enz. Dat zijn dus formulieren of apparaten met in totaal 21.600 x 13 = 280.800 vragen.

Een stomme vraag niet beantwoord? Sancties verlengd!

We hebben hier in Irak de oudste universiteit ter wereld, gesticht in de negende eeuw. Sommige instrumenten zijn dus behoorlijk oud. Zo vonden wij bijvoorbeeld een microscoop uit 1957 waarvan we niet meer wisten via welke haven hij was ingevoerd. Was het Dubai? Of Damas? We lieten die vraag dus open op een formulier. Als het merkplaatje van een koelkast afgebroken of onleesbaar was (was het nu een Westinghouse, of een Philips?) lieten we het antwoord open. Welk gevolg heeft dat? Wel dat men aan de buitenwereld vertelt: "Irak komt de VN-resoluties niet volledig na" en zo worden de sancties iedere keer met zes maanden verlengd. Dit hebben we acht jaar lang moeten verduren. Is dat niet genoeg geweest? Daarom vinden wij dat het tijd is om, wars van elke emotie, het mechanisme van de inspecties te onderzoeken: is het efficiënt? Is het echt bedoeld als controle?

Maar gaf Irak de inspecteurs wel genoeg tijd?

Zij wilden zes maanden, wij gaven hen acht jaar! Een half miljoen kinderen stierf in die tijd. En gaf Irak hen genoeg faciliteiten? We gaven hen auto's, hun dagelijkse salarissen die 1000 tot 3000 dollar per dag bedroegen, en dat voor 1000 inspecteurs. Geld betaald door Iraakse mensen die honger leden tot de dood erop volgde. De meeste mensen in de wereld weten niet eens dat wij die betaalden (ze nemen ze af van onze 'geblokkeerde bezittingen'), terwijl in de hele natie hongersnood heerste.

Acht jaar duurde dat. Was het dan voor hen geen tijd om te zeggen "ons werk is gedaan", ofwel "onze werkwijze is niet efficiënt", ofwel "we zijn hier voor iets anders, bijvoorbeeld om te spioneren". Dat is het standpunt van Irak. Wij gaan niet nog eens een half miljoen kinderen laten sterven om de VS iets te laten doen dat niets met wapeninspecties te maken heeft.

Wij hebben 104 niet-gouvernementele organisaties (NGO's) in Irak. Zij helpen de problemen en het lijden wereldwijd bekend te maken. Die NGO's zijn echt niet-gouvernementeel en wel onafhankelijk. Ze worden door de leden gefinancierd. Ze mogen in het buitenland congressen en workshops bijwonen en mensen van buiten Irak uitnodigen. Zij vertegenwoordigen het hele spectrum van specialisten: medische (45 NGO's), ingenieurs, advocaten, artiesten, de economische spelers, de basiswetenschappers met inbegrip van informatici, biologen en wiskundigen. Indien iemand van jullie in één van die sectoren werkt, neem dan contact op met die NGO's. Zij hebben enorme noden, help hen alstublieft.

Vragenuurtje:
Vraag van dr. Stephanie De Maesschalck (Geneeskunde voor het Volk, België)
Zijn er onderzoeken die aantonen dat de aanwezigheid van kanker en vooral leukemie verhoogd wordt door verarmd uranium? Want er wordt gesteld dat het uranium niet doordringt tot in het beenmerg, waar de bloedcellen worden aangemaakt en dus ook de bloedkankers ontstaan.

Mevr Huda: Er is drie weken geleden nog een conferentie over gehouden en we zullen jullie de verslagen daarvan in twee kopieën doen toekomen. Maar jullie gaan naar Basra in het zuiden, waar de meeste aanvallen plaats hadden. Registreer daar gewoon wat je ziet. En wat wij dokters de laatste jaren, ook in onze privé-klinieken, waarnemen: vroeger namen we daar twee kankerpatiënten per maand op, nu twee per dag en in Basra zelfs zes per dag. Als er in een en dezelfde familie 15 mensen getroffen worden door kanker, spreekt dat niet voor zich?

Ik waarschuw jullie voor de gevaren van verarmd uranium. Er is een regel van de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) die zegt dat er geen enkele test gedaan mag worden met radioactieve producten op enig individu of groep zonder de instemming van de betrokkenen en de controle van het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie (IAAE) in Wenen. Wij kunnen zelf geen testen doen omdat het IAAE (Internationaal Atoom Agentschap) het toch niet zal toestaan. Reken niet op de WGO (Wereld Gezondheids Organisatie) maar kijk zelf naar de feiten. Ja, ze zullen misschien een onderzoeksplan voorstellen van 10 jaar om te zien of het wel door verarmd uranium komt. En ondertussen sterft de natie aan leukemie en andere vormen van kanker.

Waarom zou het niet doordringen tot in het beenmerg? Maar als een Canadese dokter, geen Irakees, aantoont dat het na acht jaar nog in de urine voorkomt, waarom zou het dan niet tot in het beenmerg doordringen? Geloof mij, handel nu.

Bestaat het gevaar van het verarmd uranium ook buiten het zuiden?

Mevr. Huda: Ja, want de deeltjes worden door de wind meegevoerd en stoppen bij geen enkele grens. Ik las rapporten dat de hoeveelheid kankerpatiënten in Koeweit toeneemt, maar zij mogen er niet hardop over spreken omwille van de grote Amerikaanse invloed. "Wij zijn vanuit onze socialistische waarden al langer tegen het fundamentalisme".

Vraag van de Duitse journalist Rainer Rupp (Junge Welt e.a. tijdschriften)
Wij zien dat alle Westerse consumptieproducten in de winkels aanwezig zijn en er alom gebouwd wordt. Zo werd het twee dagen geleden ook getoond door de BBC. Men kan toch niet zeggen dat er geen geld is in Irak.

Mevr. Huda: Het verdrag 'olie voor voedsel en medicijnen' sluit uit dat het geld van de olieverkoop naar Irak kan komen. De artikelen in de winkels zijn met geld van familieleden die in het buitenland (Oostenrijk, Jordanië, Duitsland, Lybië, Australië, enz.) werken ingekocht. Op deze manier krijgen een aantal mensen een kans om een eigen zaak op te zetten. Dat is de oorsprong van de liquiditeiten van de winkels, daar zit geen regeringsgeld in. De bouwactiviteiten of de onderhoudswerken van de regering worden gefinancierd met dinars, die geen enkel gewicht in de schaal leggen wanneer je buiten de grens bent. Ik spreek heel openhartig met jullie: je zou met onze dinars nog voor geen cent een terrorist kunnen financieren.

Wij zijn tegen terrorisme omdat onze beschaving tienduizend jaar oud is. Onze ideologie is strijdig met die van de fundamentalistische moslims. Ze is socialistisch en progressief. Wij zijn geen communisten maar waren goede vrienden van de Sovjet-Unie en alle communistische partijen. We zijn vanuit onze culturele normen en waarden al veel langer tegenstander van het fundamentalisme.

Commentaar Manifest: bij de laatste alinea zetten wij vraagtekens. Vele communisten zijn door de Baath-partij en het bewind van Saddam Hoessein over de kling gejaagd. Velen van hen bevinden zich dan ook als vluchteling in het buitenland. Zij zijn verklaard tegenstander van de huidige machthebbers in Irak, alhoewel zij zich in de eerste plaats verzetten tegen de Amerikaanse aanvallen op hun land en de Westerse wurging van Irak. De Iraakse bevolking verdient onze steun, het verzet tegen de dreigende militaire aanval van de VS op Irak moet met kracht worden bestreden. De positie van de huidige regering van Irak staat echter ter discussie. Overigens mag die kritiek op geen enkele wijze de hulp aan het Iraakse volk en de ondubbelzinnige afwijzing van een militaire aanval op Irak in de weg staan.

(*) enigszins aangepast aan het Nederlands taalgebruik. Irak, 20-04-2002.