Het belangrijkste doel van Bush

Door Jack A. Smith (*)

Terwijl president Bush plannen maakt om zijn militaire avonturen uit te breiden naar verschillende andere landen, is het winnen van de zogenaamde oorlog tegen het terrorisme niet zijn voornaamste doel. (slot)

Voor november is het belangrijkste doel van de GOP (Republikeinse partij) het heroveren van de Senaat. Slechts één Republikein meer in de Senaat zal de afvalligheid compenseren van senator Jim Jeffords, die van Republikein veranderde in Onafhankelijke, als antwoord op politieke intimidatie van het Witte Huis. Het tweede punt op de Republikeinse agenda is het op zijn minst behouden van hun leidende positie in het Huis van Afgevaardigden met 11 zetels, bij de eerste verkiezingen voor het Congres na een presidentiële proef, waarbij de oppositiepartij er meestal zetels bij krijgt. Reeds als slechts zes zetels van partij wisselen, krijgen de Democraten de controle over het Huis. Op dit moment lijkt de tendens, volgens de peilingen, nog gunstig voor de Republikeinen. Dit komt voornamelijk door de relatief hoge waardering voor president Bush sinds de aanvallen van 11 september op Washington en New York.

Stel dat de Democraten erin slagen om de controle te krijgen over beide Huizen in het Congres. Er zijn politieke verschillen tussen de twee gevestigde partijen, natuurlijk. Maar met betrekking tot de geopolitieke doelen zijn de Democraten niet alleen voor de oorlog tegen het terrorisme maar steunen zij ook het verborgen gehouden maar veel belangrijker vervolg daarvan: de uitbreiding van de militaire macht van de VS van het Midden-Oosten tot diep in het tot nu toe onbereikbare Centraal-Azië, als onderdeel van Washington's grote doel om alleenheerschappij uit te oefenen over de gehele wereld. Op zijn best kan een Democratisch Congres erop staan dat zij geraadpleegd moet worden over grote beslissingen en zelfs dat zij mee mag praten over welk land als volgende zal worden aangevallen, maar niet veel meer dan dat. Het is waar, de Democraten zijn misschien niet zo fanatiek als de conservatieven over het starten van een oorlog tegen Irak, maar president Clinton heeft zware bombardementen uitgevoerd op dit arme land in 1998, om het land te destabiliseren, met de bedoeling de regering in Bagdad te vervangen met marionetten van de VS. En gedurende zijn presidentschap van acht jaar heeft Clinton de sancties tegen Irak voortgezet, waardoor vele duizenden kinderen zijn gestorven. En als het volgens de Democraten niet Irak moet zijn dan kunnen zij altijd een ander Joegoslavië vinden waarop zij de oorlogshonden los kunnen laten.

Vrienden ontmoeten elkaar in de VS. 

Geen van de twee grootste partijen heeft zelfs maar betwijfeld dat de verschrikkelijke gebeurtenissen van vorig jaar september een andere oorzaak zouden kunnen hebben dan de 'raadselachtige' en 'slechte' mentaliteit van Bin Laden en zijn fundamentalistische rekruten. Ongeacht welke partij de macht heeft in het Congres of het Witte Huis, geen van beide is bereid om een beleid te voeren dat de belangrijkste oorzaken wegneemt voor de wanhoop waaruit het moderne terrorisme voortkomt. In het Midden-Oosten omvatten deze oorzaken ook de pogingen van de VS gedurende een halve eeuw om de regio en haar uitzonderlijke olierijkdom te domineren, door middel van legereenheden en ontwrichting; steun voor reactionaire Arabische regimes tegen de belangen van hun bevolking; intimidatie of vernietiging van regeringen die zich sterk maakten voor sociale hervormingen en onafhankelijkheid van de voorschriften van de VS; het voorkomen van een evenwichtige oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict; economische sancties die geleid hebben tot 1,5 miljoen doden onder de burgerbevolking in Irak,en het binnendringen in militaire bases in de gehele regio. Totdat het politieke systeem van de VS een einde maakt aan de imperialistische daden die in grote mate hebben bijgedragen aan de opkomst van terrorisme, zal Washington, net zoals de Bourbons, niets geleerd hebben en niets vergeten zijn van een geschiedenis die zichzelf blijft herhalen.

Geen enkele progressieve persoon ziet graag dat het Congres en het Witte Huis in handen van de conservatieven komen als resultaat van de komende verkiezingen. Maar met betrekking tot het buitenlandse en in het bijzonder het militaire beleid, inclusief de huidige oorlog en de historische factoren die geleid hebben tot 11 september, is het verschil tussen de Republikeinen aan de rechterkant en de Democraten van het midden in essentie te verwaarlozen. Bush zal om herkozen te worden met name oorlog voeren tegen onderdrukte en uitgebuite volkeren. De Democraten zullen die oorlog steunen in de hoop Bush te verslaan bij de verkiezingen. De enige echte winnaar in een dergelijke wedstrijd is de oorlog - en natuurlijk de grote ondernemingen, de financiële ondernemingen, wapenfabrikanten - van ongelijkheid, effectenhandelaren van Wall Street, energieconglomeraten, mediagiganten, multi-miljonaire families en hun lakeien in het politieke spel, die er allemaal enorm van profiteren als andere mensen elders in de wereld herhaaldelijk slachtoffer zijn van de felle rode gloed van onze raketten en onze bommen die ontploffen in de lucht.

(*) Mid-Hudson Activist Newsletter op 1 april.
Vertaling: J. Bernaven.