Olympische Spelen en Olympische Idealen

Door Anna Ioannatou

Kortgeleden vond een debat plaats in het Griekse Parlement over de Olympische Spelen, die in 2004 in Griekenland plaats zullen vinden. Sinds de keuze op Griekenland is gevallen, wordt er uiteraard hevig propaganda gemaakt voor deze "gouden kans", die verheven is tot een van de eerste "nationale doelstellingen." Bij het lezen van het artikel vallen de parallellen met (de voorbereiding op) het Europese voetbalspektakel op, vooral op het gebied van de veiligheid.

De Olympische Spelen dus weer terug naar hun bakermat. Op zich is daar niets op tegen. Maar de Olympische Spelen zien er ondertussen wel heel anders uit dan destijds, in de Oudheid. Toen was het doel de "edele wedijver tussen volkeren" en het ideaal van sportbeoefening was "de gezonde geest in een gezond lichaam." Nu zijn deze spelen zo gecommercialiseerd, dat de grootste wedijver die van de concurrentie is tussen heel grote economische belangen erom heen.

Ondernemersbelang

Griekenland werd kortgeleden op de vingers getikt door het Internationaal Olympisch Comité. De voorbereidingen voor 2004 zouden nog lang niet ver genoeg gevorderd zijn. De communistische partij (KKE) heeft bij monde van haar secretaris-generaal Aleka Papariga in de debatten gegronde vermoedens geuit, dat deze vertraging in scène gezet was om de opdrachten voor de olympische werken rechtstreeks uit te delen aan die ondernemingen, die de voorkeur genieten bij de regering en niet via het langduriger proces van aanbestedingen en bovendien zou de bevolking makkelijker zijn consensus verlenen aan de regeringspolitiek om het land uit zijn benarde positie te halen. Het Organisatie Comité functioneert als een naamloze vennootschap die buiten elke essentiële institutionele en parlementaire controle valt. Via het door de regering gevormde institutionele kader worden:

alle mogelijke soorten transacties met ondernemersorganisaties gelegaliseerd, met alle mogelijke afwijkingen van de normale procedures die gelden voor opdrachten voor overheidswerken. Willekeur is troef.
De regels i.v.m. het openbaar maken en de medezeggenschap van de lokale gemeentebesturen wat betreft het gebruik van grond en de bouwvoorwaarden in Attica (district, waarin Athene ligt), worden beperkt of zelfs afgeschaft.
De ministers van Ruimtelijke Ordening en van Cultuur krijgen de kans over dit soort werken te beslissen, iets wat buiten alle geldende bepalingen valt.

Aan privé-investeerders worden de z.g. Olympische Gebieden overgedragen om ze nog jaren na de Olympische Spelen van 2004 te exploiteren. Het behoeft geen betoog, dat op deze manier aan het milieu ongecontroleerd schade wordt toegebracht. De Olympische Spelen 2004 zullen ook gebruikt worden voor het legaliseren van onderdrukking en geweld van staatswege. Alle anti-democratische wetten, die nog in de la liggen, zullen actief gemaakt worden met als voorwendsel de twee weken dat de Olympische Spelen plaatsvinden. Voor het handhaven van orde en veiligheid tijdens de Spelen zal geweld en repressie van staatswege gelegaliseerd en geïntensiveerd worden, met als voorwendsel het terrorisme. Het land zal zich voor de komende vier jaar en nog meer in handen van buitenlandse geheime diensten bevinden, o.a. de CIA. De al bestaande nauwe betrekkingen met de Griekse Veiligheidsdienst krijgen nu een legaal karakter.

Klassenvrede nodig

Voor de voorbereiding van de spelen is er uiteraard "klassenvrede" nodig. Er is al een memorandum in omloop van de regeringsgezinde leiding van de Algemene Confederatie van Griekse Werknemers, waarin "lokale werkgelegenheidscontracten" voorgesteld worden ter afschaffing van de collectieve arbeidsovereenkomsten, om werkrelaties te flexibiliseren, vooral i.v.m. de Olympische Spelen.

Kortom, de Olympische Spelen hebben allang niets meer te maken met de idealen en de waarden van sportbeoefening, edele wedijver, cultuur, vrede en democratie, zoals in de Oudheid, maar zijn ondergeschikt gemaakt aan de internationale politiek van het imperialisme en aan het winstbejag van de economisch sterken met alle gevolgen van dien voor de levensstandaard van de bevolking, voor het culturele leven en het milieu.

De praatjes over de Olympische Spelen als "springplank voor een lange termijn ontwikkeling", "werkloosheidsbestrijding", "internationale projector van ons land", "de verandering van Athene" enz, afgezien nog van "terugkeer naar de bakermat" en "herleving van de Olympische idealen" tonen aan hoe geprobeerd wordt de spelen tot een nieuw opium voor het volk te maken.