Zes jaar lang ontving de exploitant van het strandpaviljoen een ‘extraatje’ van €18.000.- van eerst de gemeente Lemsterland en later De Fryske Marren. Een extraatje? Jazeker, dat geld was bedoeld voor het schoonhouden van een deel van het strand, wat de gemeente al die jaren zelf had gedaan. Dus meer dan een ton ontvangen voor niet verrichte werkzaamheden! De NCPN deed, samen met de FNP, door middel van een ingediende motie een poging de gemeenteraad te bewegen om B&W te verzoeken dit ten onrechte ontvangen geld terug te vorderen.
Een juridisch steekspel volgde. Was er rechtskundig nu wel of niet een afspraak, want zo nee, dan zou het geld niet teruggevorderd kunnen worden. Zo ontpopten zich velen tot juridische experts, waardoor de raadszaal steeds meer op een rechtszaal begon te lijken. Wat wilde men, in navolging van B&W, toch behoedzaam met de ten-onrechte-geldontvanger omgaan? De FNP/NCPN-motie werd onder al die pseudo-wijsneuzigheid verworpen. Zo werden de motie-indieners wel gedwongen daarna voor een door de PvdA ingediende gelegenheidsmotie te stemmen, welke motie B&W verzoekt om een gesprek met de exploitant met als mogelijkheid dat er nog iets van het geld terugkomt.
In een B&W-bericht werd de exploitant nogal in het zonnetje gezet, die veel voor de gemeenschap heeft betekend door een prachtig strandpaviljoen annex zwembad – een mooi ‘toeristisch product’ – neer te zetten. Van zo iemand kun je toch met goed fatsoen geen ten onrechte ontvangen gemeenschapsgeld terug vragen…? Lief zijn voor elkaar, toch? Nog niet zo lang geleden was er iemand die veel voor de gemeenschap had betekend; deze was zelfs daarvoor koninklijk onderscheiden. Deze was echter iemand uit het volk. Toen was De Fryske Marren wel streng; toen geen lief-zijn-voor-elkaar… Hier wel terugbetalen van duizenden euro’s, waarvan de rechtmatigheid van terugvorderen volgens de NCPN twijfelachtig was.
Er was geen afspraak, dus geen plicht tot terugbetalen van meer dan een ton. Blijkbaar waren er nogal wat partijen die mening toegedaan. Noch bij de exploitant, die willens en wetens jarenlang zomaar €18.000 ontving, noch bij de gulle gever – De Fryske Marren – die dit bedrag elk jaar zomaar stortte, gingen de ogen open. Liefde maakt blind, zullen we maar zeggen.
NCPN-Lemmer/De Fryske Marren.