TKP belegt in het hele land ledenvergaderingen ter voorbereiding van het congres (Foto Eda Yenil).
Eda Yenil
In Turkije zijn de parlementsverkiezingen achter de rug. De regeringspartij AKP mag verder regeren. Met ongeveer 50 procent van de stemmen heeft de AKP haar positie nog meer verstevigd. Maar dat ging zeker niet vanzelf. Tijdens deze verkiezingen ervoeren veel kiezers bedreigingen, onderdrukking, dwang, bedrog en allerlei soorten onrecht.
De verkiezingsuitslagen zijn niet positief voor de arbeiders in Turkije. Armoede, werkloosheid en onrechtvaardigheid zullen de komende jaren niet afnemen. De AKP heeft tot nu toe in ieder geval geen enkel plan naar buiten gebracht met betrekking tot deze problemen. De agenda van de AKP gaat over de machtsrelaties in het Midden-Oosten, over de terugkeer van het Ottomaanse Rijk en over de onderdrukking van linkse bewegingen.
Vlak voor de verkiezingen bijvoorbeeld is een lid van ODP (Partij van Vrijheid en Solidariteit) tijdens een protest gestorven doordat de politie zonder enige reden heeft ingegrepen. De politie wilde de protesterende mensen weg hebben voordat Erdogan voor een meeting zou komen. Daarna werd er door de media verteld dat deze mensen zelf de politie aanvielen. De getuigen beweerden het tegenovergestelde, maar daar werd helemaal niet naar geluisterd.
Na deze gebeurtenissen in Hopa, het stadsdeel van Artvin waar deze protesten en de aanval door de politie plaatsvonden, controleert de politie tot nu toe zeer strikt, waarbij veel mensen zijn aangehouden omdat zij hebben deelgenomen aan de protesten. Het staat al vast dat deze mensen zijn gemarteld tijdens deze aanhoudingen. Wie wat negatiefs over de AKP wilde zeggen werd onmiddellijk tot zwijgen gebracht. Zij werden beschuldigd van terroristische activiteiten. Er zijn al meer van dit soort voorbeelden. Het opkomen voor je eigen rechten wordt nu in Turkije kennelijk gezien als terroristische activiteit.
Bij de verkiezingen heeft de AKP ruim drie procent meer stemmen gekregen dan de partij vier jaar geleden behaalde. Door het vernieuwde kiessysteem krijgt de AKP nu wel minder parlementszetels: 326 van de 550. Maar dit biedt al voldoende mogelijkheid om grondwetswijzigingen door te voeren samen met andere partijen die al voor de verkiezingen het groene licht gaven voor deze samenwerking. Als dit zonder problemen verloopt, wat waarschijnlijk is, zal Erdogan met een nieuw project komen gericht op het invoeren van een staatsmodel met een machtige president.
De Arbeid, Vrijheid en Solidariteit Coalitie, die onder meer is opgericht door de BDP (Partij voor Vrede en Democratie) krijgt met haar stemmen 37 onafhankelijke leden in het parlement. Hiermee is de vertegenwoordiging van de Koerdische bevolking verstevigd. Tevens zijn er ook leden gekozen die zich politiek merendeels aan de socialistische kant bevinden.
De Turkse Hoge Kiesraad had voor de verkiezingen al een poging gedaan om twaalf partijloze Koerdische kandidaten uit te sluiten van de parlementsverkiezingen, maar dit besluit is later deels teruggedraaid. Acht van de eerder afgewezen kandidaten zijn, nadat zij in beroep waren gegaan, alsnog toegelaten. Na de verkiezingen bleef de Turkse Hoge Kiesraad nog steeds pogingen doen om deze - al door de bevolking gekozen - onafhankelijke leden politiek uit te schakelen. De juridische procedure hierover wordt nog voortgezet.
De TKP heeft dit keer bij de verkiezingen een doelstelling genoemd over het aantal te behalen stemmen. De TKP riep de kiezers op om zich niet te laten onderwerpen door de regeringspartij. Mensen zouden zich juist moeten verzetten tegen de onrechtvaardige activiteiten van de regeringspartij. Helaas heeft deze oproep niet voldoende steun gekregen van de bevolking. De TKP had al voor de verkiezingen duidelijk gezegd dat de partij onvoldoende stemmen zou halen om de kiesdrempel te kunnen halen. Maar met het nagestreefde aantal stemmen op de partij zou bewezen zijn dat de AKP niet altijd haar eigen gang zou kunnen gaan.
De TKP was de enige zelfstandige socialistische partij op de verkiezingslijst. De andere socialistische bewegingen en partijen hebben gekozen om de onafhankelijke kandidaten te steunen die merendeels door de BDP werden pepaald. De ODP is om technische redenen door de Turkse Hoge Kiesraad uitgeschakeld. De TKP wilde mensen juist de mogelijkheid geven om overal op een socialistische partij te kunnen stemmen. In grote steden, zowel als in kleine dorpen. De TKP heeft verklaard dat zij niet langs een omweg het parlement binnen wil komen omdat er sprake is van een onrechtvaardige kiesdrempel.
In haar eerste verklaring na de verkiezingen heeft de TKP-leiding aangegeven dat de partij de onjuiste opvatting onder de kiezers niet heeft kunnen veranderen, als zou het bij de verkiezingen alleen om de parlementaire zetels gaan. Hoewel de TKP wel aanhang heeft onder bredere sociale bewegingen, was dat niet zichtbaar in het stemmenaantal. Door de partij moet nu onderzocht worden wat de redenen zijn van het afnemende stemmenaantal. Maar een nog belangrijkere taak is de voorbereiding van het Tiende Congres van de partij. De TKP is al begonnen met plaatselijke vergaderingen, onder de noemer 'Communisten ontmoeten elkaar', met leden en sympathisanten van de partij. De TKP jammert niet over het resultaat van de verkiezingen, maar gaat juist kijken hoe een revolutionaire vooruitgang moet worden georganiseerd. De partij onderzoekt waarom de invloed van TKP tijdens de verkiezingen zo gering was en hoe deze invloed kan worden verhoogd.